Kochani Muzycy Kościelni!

Jakże inaczej przeżywamy dzisiaj, w czasach epidemii, święto św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej. Zamiast uroczystych celebracji z licznym udziałem chórów, scholi i orkiestr – Msze z limitami wiernych i bez zespołów muzycznych. Zamiast radosnych spotkań w gronie muzyków kościelnych – wspomnienia obchodów „Cecylii” z poprzednich lat. W tym trudnym czasie spoglądamy jednak na postać naszej świętej Patronki – Cecylii, aby od niej się uczyć, może bardziej niż kiedykolwiek, że aby zaśpiewać i zagrać nową, piękną pieśń dla Pana, potrzeba prawdziwej miłości, która nie lęka się nawet najwyższej ofiary. Dlatego za wstawiennictwem św. Cecylii, która po ziemskich cierpieniach męczeństwa cieszy się już harmonią nieba, składamy dzisiaj Bogu w ofierze naszą niełatwe doświadczenia ostatnich miesięcy: zawieszenie działalności wielu zespołów, brak możliwości spotykania się we wspólnocie muzyków i ćwiczenia na próbach, a może nawet rozwiązanie grup muzycznych. Składamy to wszystko Bogu, wydobywając z naszych serc pieśń miłości do Boskiego Oblubieńca, któremu służymy w Kościele naszym talentem muzycznym. I mocno ufamy, że Pan przyjmie naszą modlitwę i pozwoli nam już wkrótce wrócić do wysławiania Go pełnym głosem i z całego serca, pełniąc posługę organisty, chórzysty, psałterzysty, kantora, dyrygenta, chórzysty czy scholarza. Oby nasza pieśń chwały wybrzmiała czysto i mocnym brzmieniem, pod wpływem łaski śpiewając i grając Panu.

Z okazji tegorocznego święta św. Cecylii, która odbiera cześć zasiadając w niebie po prawicy Chrystusa Króla, składam Wam, drodzy muzycy kościelni diecezji gliwickiej, najpierw najserdeczniejsze podziękowanie za Wasze wielopłaszczyznowe zaangażowanie w rozwój świętości i piękna muzycznego oblicza liturgii w naszej diecezji. Czynicie to przez dobór odpowiedniego repertuaru do liturgii, ćwiczenie nowych śpiewów z ludem, dbanie o staranność i piękno akompaniamentu organowego, muzyki wokalnej, chóralnej i orkiestrowej, kształcenie nowych muzyków kościelnych, a także przez nieustanną formację chrześcijańską, wyrażającą się w regularnym przystępowaniu do sakramentów i przykładzie życia zgodnego z wiarą. Dziękuję Wam za wszelkie szlachetne inicjatywy muzyczne oraz udział w życiu muzycznym na poziomie diecezji. Modlę się za Was, a w sposób szczególny zawierzyłem Was Bogu przez przyczynę Najświętszej Maryi Panny przed Jej wizerunkiem Częstochowskim, podczas ubiegłotygodniowej XI Ogólnopolskiej Pielgrzymki Muzyków Kościelnych na Jasną Górę, która w tym roku miała bardzo ograniczony wymiar. Wypraszam dla Was obfitość łaski, żywą wiarę, gorliwość w służbie Bożej i niesłabnący, pomimo przeciwności, entuzjazm w szerzeniu chwały Najwyższego Boga.

Warto przy tej okazji przywołać słowa bp. Piotra Gregera, delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. muzyki kościelnej, które wypowiedział w Kaplicy Jasnogórskiej 14 listopada br.: „Pragnę w imieniu Biskupów polskich serdecznie podziękować tym wszystkim, którzy na co dzień troszczą się o muzyczną warstwę liturgii. Wdzięcznością wyrażaną w modlitwie ogarniam wszystkich członków zespołów śpiewaczych, chóry, schole, zespoły muzyczne, kantorów, organistów, ośrodki kształcenia muzycznego i tych wszystkich, którym na sercu leży troska o piękno sprawowanego misterium. Mamy świadomość i musimy ją mieć, że muzyka i śpiew nie są żadnym dodatkiem do sprawowanej celebracji. To nie jest żaden ozdobnik ani element dekoracyjny, mający podkreślić czy dopełnić rangę danego wydarzenia. Muzyka i śpiew stanowią – i tak zawsze było – integralne momenty celebracji, które się wpisują w doświadczenie przeżywania wiary. Od samego początku, również w wielkiej prostocie i ubóstwie czasu prześladowań, sztuka, malarstwo, muzyka, śpiew, a nieco później także sakralna architektura, odgrywały w Kościele niebagatelną rolę. Wszystkie one są Kościołowi potrzebne i takimi na zawsze pozostaną. Kościół przez całe lata był i jest mecenasem sztuki. Największe arcydzieła muzyki, architektury, malarstwa zrodziły się w łonie Kościoła, z pobudek wypływających z wiary. I tak musi pozostać! Muzyka kościelna, która utraci swoje umocowanie w wymiarze nadprzyrodzonym i nie będzie się zwracać ku Bogu, prędzej czy później dozna poważnego okaleczenia i utraci swój pierwotny korzeń. Stąd potrzeba spotkania, a może jeszcze mocniej: solidnego dialogu pomiędzy muzyką, a wiarą. Muzyce sakralnej i szeroko rozumianemu śpiewowi kościelnemu nie wolno za żadną cenę i nigdy utracić kontaktu z wiarą”.

Życzę Wam zatem, drodzy Przyjaciele, abyście nigdy nie utracili wiary, która rodzi miłość do Boga, przychodzącego do nas podczas liturgii, aby nas uświęcić i zbawić. Życzę, aby posługa muzyczna, nawet pomimo niedocenienia czy nawet lekceważenia ze strony ludzi, dawała Wam poczucie intymnej zażyłości z Bogiem, a także doświadczenie spełnienia, poczucie piękna i szczęścia. Życzę odwagi, entuzjazmu i sił do wychwalania Pana piękną muzyką. Obyśmy znowu jak najszybciej, gdy tylko będzie taka możliwość, wrócili do regularnych prób, a powstałymi na nich muzycznymi owocami, dzielili się na liturgii ku chwale Boga i na pożytek Ludu Bożego. Niech św. Cecylia będzie dla Was wsparciem, orędowniczką i wzorem miłości, która w drodze do pełnego zjednoczenia z Bogiem jest w stanie pokonać wszelkie przeciwności. Chorych muzyków kościelnych polecam opiece Matki Bożej, Cudownej Lekarki w chorobach, a Zmarłym w ostatnim czasie wypraszam radość życia wiecznego z Chrystusem Zmartwychwstałym, wśród chórów anielskich.

Z modlitwą i życzliwością

Ks. Adam Kozak, referent diecezji gliwickiej ds. muzyki kościelnej

P.S.

Jeśli okoliczności i obostrzenia epidemiczne na to pozwolą, to 19 grudnia 2020 r. spotkamy się w katedrze gliwickiej i pobliskim Centrum Edukacyjnym im. św. Jana Pawła II na Adwentowym Dniu Skupienia dla muzyków kościelnych (w godz. 9.30–13.00) – poinformuję o tym w osobnej korespondencji.

W roku 2021 dni skupienia dla muzyków kościelnych zostały zaplanowane w katedrze gliwickiej w następujących terminach: wielkopostny – 13 marca, adwentowy – 18 grudnia.